Writers Unlimited heeft acht jongeren gevraagd een gedicht te maken bij het thema van het online Winternachten festival 2021: 'Het is aan ons'. Allen deden eerder mee met het Spot on Young Poets-programma voor Haagse middelbare schoolleerlingen en haalden de finale van de Jonge Campert prijs.

Stian Olesen is een jonge dichter uit Den Haag die tijdens Winternachten festival 2020 de Jonge Campert-prijs won. Hij nam najaar 2019 deel aan Spot on Young Poets, het educatieproject van Writers Unlimited, dichter en poëziedocent Diann van Faassen en Museum Meermanno | Huis van het Boek.

Tijdens dichtworkshops op Haagse middelbare scholen krijgen leerlingen les in dichten en voordracht. Stian droeg zijn gedicht voor tijdens Winternachten 2020. Als een van de drie finalisten won hij tijdens het Schrijversfeest de Jonge Campert-prijs voor beste dichter-scholier. Hij is leerling van de Vrije School Den Haag.

In het schooljaar 2020-2021 was het niet mogelijk de poëzieworkshops te organiseren, maar Diann van Faassen wandelde met de acht oud-deelnemers door de parken en straten van Den Haag en verkende met hen het thema. Het resultaat is een bijzondere serie videogedichten die de jonge dichters zelf hebben gemaakt. Het is een indringende getuigenis van een generatie, die vol verlangen is om hun perspectief en levensvisie te uiten, maar dit door de Covid-19 maatregelen nauwelijks kan doen. Met hun verbeeldingskracht geven ze een stem aan hun generatiegenoten die in het publieke debat doorgaans te weinig zichtbaar is.

Over haar wandeling met Stian Olesen schreef Diann van Faassen: "Wanneer je iemand net leert kennen en misschien wel 'een wij' wilt worden, daar denk ik aan," zegt Stian Olesen over 'Het is aan ons'. "Hoe doe je dat? Je praat met elkaar, je kijkt naar wat je gemeen hebt maar wanneer is er 'een ons'? Dat is nog helemaal niet zo eenvoudig." Op deze grijze Paarse vrijdag wandelen we door de Bosjes van Poot.

"Tijdens de eerste lockdown was ik hier vaak met mijn hond, het werd een beetje 'mijn' bos, om toch even buiten te zijn en me goed te voelen. Die periode was best moeilijk, ik ben iemand die echt z'n sociale contacten nodig heeft, ik miste mijn klasgenoten en de groep van theater." De stilte van toen heeft inmiddels plaatsgemaakt voor overvolle weken, vijf dagen school en in het weekend beide dagen repeteren op theaterschool Rabarber. Toch blijft er in de drukte ook tijd over om te schrijven, iets dat Stian niet achter zichzelf had gezocht.

"Ik had nog nooit echt iets geschreven voordat ik meedeed aan Spot on Young Poets. Toen ontdekte ik hoe fijn ik het vind om te schrijven en wat een mooie vorm het gedicht is. Ik ben blijven schrijven, het meeste houd ik voor mezelf, daarom is het leuk weer mee te doen zodat er een gedicht naar buiten komt. Van wandelen komt het minder sinds alles weer draait." Er springt een hond op tegen Stians benen. Al hebben wij de onze thuisgelaten, in het gesprek lopen ze gewoon mee: Dalia, de lieve mengelmoes uit Griekenland, "eigenlijk een labrador op te korte pootjes" en Rosie, mijn puber Golden Retriever. Ze zouden het vast goed kunnen vinden, na wat snuffelen en spelen, zomaar een 'wij' kunnen zijn.