Xue Xinran
(Beijing, 1958) was een van de meest succesvolle journalisten in China voor ze in 1997 naar Londen vertrok waar ze haar eerste boek schreef. The Good Women of China (2003) is een bestseller die in meer dan dertig talen is vertaald. De verhalen in dit boek zijn gebaseerd op duizenden interviews die ze van 1989-1997 hield als radiojournalist. Xinran schrijft sinds 2003 ook columns voor de Guardian. Een deel daarvan is gebundeld en verscheen in 2006 onder de titel What the Chinese don't eat. Daarin behandelt ze een groot aantal interculturele thema's, van de ervaringen van Britse moeders met Chinese adoptiekinderen tot de vraag of Chinezen wel kerstinkopen mogen doen. Xinrans eerste roman Miss Chopsticks (2007), gaat over Chinese plattelandsmeisjes die naar de stad trekken om daar de kost te verdienen. Xinran adviseert de Britse media regelmatig over hun relaties met China en is een graag geziene gast bij Britse talkshows. Haar boek 'Message from an unknown Chinese mother' zal in juni 2010 in Nederland en Vlaanderen worden uitgebracht als paperback editie.
(WIN2010)Deel deze pagina:
Archief beschikbaar voor: Xue Xinran
-
Winternachtenlezing
Met: Alexander Rinnooy Kan, Antjie Krog, Fouad Laroui, Mehmet Polat, Tarun Tejpal, Xue Xinran
De vraag leek even simpel als verstrekkend: als je op dit moment de regels van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zou moeten herschrijven, vanuit Zuid-Afrikaans perspectief, zou het resultaat dan nog op het origineel lijken? Of zou er iets totaal anders tevoorschijn komen?
De Zuid-Afrikaanse schrijfster Antjie Krog nam de uitdaging aan en presenteert met de jaarlijkse Winternachtenlezing het resultaat. In haar lezing wordt meteen duidelijk dat in de nieuwe tekst de oorspronkelijke regels van de verklaring niet meer echt te herkennen zijn. Sterker nog: er zijn zelfs helemaal geen regels meer in opgenomen. Waarom? Omdat, volgens Krog, de derde wereld nooit met regels op de proppen komt. Regels zijn iets voor de eerste wereld. De derde wereld doet suggesties. Of ze brandt. Want de eerste wereld luistert altijd naar vuur.Krog houdt het bij suggesties. Haar verklaring draagt twee titels: de Universele Verklaring van Onderlinge Verbondenheid en Universele Suggesties voor Tolerantie. Haar lezing mondt uit in twee fundamentele vragen over tolerantie en intolerantie. De Indiase schrijver Tarun Tejpal en de Chinese schrijfster Xue Xinran proberen op die vragen een antwoord te geven vanuit het perspectief van hun landen van herkomst. Zowel Tejpal als Xinran schrijven niet alleen fictie, maar ze dragen als journalist ook bij aan het publieke debat in en over hun land.
Schrijver Fouad Laroui leidt de avond. Het publiek zal de gelegenheid krijgen om zowel op Krog als op Xinran en Tejpal te reageren.
De lezing is in het Engels. De Nederlandse vertaling wordt simultaan geprojecteerd. Bezoekers aan de lezing krijgen na afloop de integrale tekst in het Nederlands en het Engels.
-
Op zoek naar de Gouden Regel III
Wat nou als je moet werken in een land dat je allerlei beperkende regels in de weg legt? Shahriar Mandanipour, verbannen uit Iran, schreef over de censuur waar hij als schrijver mee te maken kreeg, en de manier waarop hij daar in gemanoeuvreerd heeft. Xue Xinran werkte vanaf 1980 als radiojournaliste in China, tot ze in 1997 naar Londen verhuisde. Zij schreef boeken waarin zij de herinneringen van Mao's tijdgenoten stem geeft; mensen die het nu nog steeds erg moeilijk vinden om het achterste van hun tong te laten zien. Wat te doen als je moet werken onder omstandigheden die het je moeilijk of onmogelijk maken om op te schrijven wat je wilt? Is er een Gouden Regel die je erdoor sleept, een principe dat je nooit moet laten vallen? En wat betekent dat voor ons? Moeten we landen als China en Iran anders benaderen dan de landen direct om ons heen? ENG
