Saskia De Coster

(België, 1976) werd op de flaptekst van haar roman Wij en ik (2013) door Tom Lanoye 'al jaren de koppigste, grilligste en aantrekkelijkste pen van België' genoemd. In deze scherpzinnige familieroman neemt ze de hedendaagse Europese mens de maat en beschrijft hoe sterk familiebanden zijn. 'De Grote Vlaamse Roman is niet dood. Hij is zojuist geschreven door Saskia De Coster', schreef Herman Koch. Multitalent De Coster debuteerde in 2000 met het verhaal Onder elkaar. Ze schrijft met veel vaart en overgiet haar verhalen - veelal bevolkt door wereldvreemde figuren - met een flinke scheut humor. Ze is ook columnist, beeldend kunstenaar en videokunstenaar en ze schrijft theater- en songteksten. Met muzikante Inne Eysermans ontdekte zij een nieuwe manier om verhalen te vertellen door woorden en klanken elkaar te laten versterken. Heinz of het allereerste literaire klankverhaal gaat over Heinz, de dementerende oom van Saskia De Coster, die zijn hele leven gedocumenteerd heeft aan de hand van zelfgemaakte opnames op cassette. Aan de hand daarvan maakten De Coster en Eysermans een reconstructie van zijn leven.De Costers laatste roman 'Wat alleen wij horen' verscheen eind 2015 en ontving (net als 'Wij en ik') de 'Cutting Edge Award'.
(BU 2016 NM)Archief beschikbaar voor: Saskia De Coster
-
Met de schrijver aan tafel: Saskia De Coster
Schuif aan bij de tafel van gastheer Francis Broekhuijsen. Hij ontvangt hier de schrijfster Saskia de Coster. We luisteren naar haar favoriete muziek, en gaan met haar in gesprek. Vergeet niet uw boek te laten signeren! Nederlandstalig.
-
Een stukje elite naar de mensen - een polemiek
Vervlogen lijken de tijden van literair vuurwerk tussen opponenten die, met gevoel voor taal en humor, de grenzen van het betamelijke opzochten in hun ijver de verbale degens tot slijtens toe te kruisen. Die goede oude tijd herleeft met een potje polemiek tussen Abdelkader Benali en Saskia De Coster. Ze houden een vurig pleidooi voor én tegen de terugkeer van de elite. Weg met de dictatuur van het plebs, weg met lang leve het volk!
-
Wintercafé 2: Hou vast! Oulipo.
Hou Vast! Oulipo en de literaire beperking: wie het spel speelt, maakt de regels. Het Franse OuLiPo gezelschap (Ouvroir Littéraire Potentielle, opgericht in 1960) vond dat je met een zelf opgelegde literaire beperking potentieel interessante teksten kon schrijven. Een tekst waarin alleen de e als klinker voorkomt, of een gedicht waarin alle letters van het alfabet terugkomen. Dit programma, een coproductie met het festival Wintertuin (Nijmegen), is een eerbetoon aan de schrijvers, wiskundigen en filosofen van het OuLiPo gezelschap. Schrijvers Saskia de Coster, Karin Amamoetkrin, Anton Valens en Joke van Leeuwen kregen van schrijver/wiskundige Hugo Brandt Corstius in Nijmegen een beperking opgelegd. Nu komen ze weer bij elkaar om de resultaten voor te dragen. Alle teksten zijn gepubliceerd – in beperkte oplage verkrijgbaar tijdens Winternachten!
Daarna het tweede optreden van saxofonist/componist Maarten Ornstein en Joshua Samson (percussie). Ornstein heeft muziek gecomponeerd op teksten van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ronelda Kamfer. NL -
Wintercafé 4: Rules for Radicals 2.0
Wat moeten de boze kunstenaars van vandaag? Hoe kunnen ze hun woede en kritiek kwijt? In Rules for Radicals gaan we op zoek naar een pragmatische handleiding voor het maken van schadelijke literatuur, straatrumoer en bommen onder de canon. Wat zijn de nieuwe strategieën waar de kunstenaar van tegenwoordig zich van kan bedienen? Rules for radicals 2.0 stelt een nieuwe vorm van 'radicalisering' voor. De kunstenaar moet als een wolf in schaapskleren het systeem binnendringen, om vervolgens codes op te eten en er nieuwe voor in de plaats te stellen. Geen openlijke oppositie dus, maar infiltratie. Het goede voorbeeld: de Yes Men, met hun 'identity correction'. De Yes men geven zich uit als grote criminelen met het doel ze publiekelijk te vernederen. En wie zijn dan die grote criminelen? Leiders en vertegenwoordigers van grote bedrijven die winst boven alles stellen. NL.