Margreet Dorleijn
(1956) werkt als taalwetenschapper aan de UvA en is gespecialiseerd in Turkse literatuur, etnische variëteiten van het Nederlands, tweetaligheid en taal en identiteit. Zij vertaalde samen met Hanneke van der Heijden onder meer Ik heet Karmozijn en Sneeuw van Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk en het Luizenpaleis van Elif Shafak. Ook stelde het tweetal de bloemlezing Moderne Turkse Verhalen samen.
Deel deze pagina:
Archief beschikbaar voor: Margreet Dorleijn
-
Winternachten in Tropentheater: Tegenspraak - Literatuur uit de Turkse regio
Met: Funda Müjde, Gündüz Vassaf, Kamran Nazirli, Margreet Dorleijn, Nese Yasin, Perihan Magden, Selim Temo
In samenwerking met Winternachten vond op zondagmiddag in het Tropentheater in Amsterdam het programma Tegenspraak plaats met literatuur uit de Turkse regio. In de Turkse literatuur bestaat al lang een kritische traditie met schrijvers die hun pijlen richten op de heersende macht. Al tijdens het Ottomaanse Rijk is er sprake van vlijmende kritiek van met name de dichter Tefik Fikret. Fikret heeft lak aan de Sultan en aan iedere godsdienst. Hij neemt stelling tegen alles wat als heilig gezien wordt en tegen het verheerlijken van de geschiedenis. Voor het programma Tegenspraak: Turkse Controverses waren vijf Turkse auteurs uitgenodigd die schrijven in de kritische literaire traditie van Fikret, auteurs die zich in hun literaire werk en in columns bemoeien met politiek en maatschappij.
De schrijvers trakteerden het publiek op hun literaire actualiteit. Het programma werd gepresenteerd door Margreet Dorleijn en Funda Müjde. Zie ook www.tropentheater.nl. -
How to Bluff your Way into Turkish Literature
Met: Funda Müjde, Gündüz Vassaf, Kamran Nazirli, Margreet Dorleijn, Nese Yasin, Perihan Magden, Selim Temo
De Winternachten-spoedcursus 'How to Bluff Your Way into Turkish Literature' liet het publiek kennismaken met de rijkdom van de Turkse en Turkstalige literatuur. Liefst vijf schrijvers waren door Winternachten uitgenodigd: drie schrijvers uit Turkije, een Turkse dichteres uit het Griekse deel van Cyprus en een schrijver uit Azerbeidjan (Azeri is een Turkse taal).
Deze diversiteit aan genodigden is een teken aan de wand gebleken: het onderwerp is minder overzichtelijk dan vermoed. Turks wordt niet alleen in Turkije gesproken en in het land zelf komen meerdere talen voor. Daarnaast wordt de literatuur ingezet voor emancipatorische of activistische doeleinden, iets wat in Nederland nog maar sporadisch aan de orde is. In de fragmenten die de schrijvers uit hun eigen werk lezen, klinkt de maatschappelijke context duidelijk door: corruptie, de grote rol van het militaire apparaat, de problemen van arme bevolkingsgroepen en de moeizame toegang tot goed onderwijs voor deze groepen.
Aan het eind van de middag is duidelijk dat de Turkse literatuur inderdaad uit veel meer bestaat dan het werk van Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk. De maatschappelijk zeer betrokken schrijvers bieden levendige literatuur die met recht de nieuwsgierigheid naar meer Turkse literatuur oproept.
