Fatma Aydemir
(Karlsruhe, 1986) maakte in 2017 indruk met haar controversiële debuutroman Ellbogen. De roman werd bekroond met de Klaus-Michael-Kühne-Prijs. Aydemir, kleindochter van Turkse arbeidsmigranten, vertelt over een meisje met Turkse voorouders dat zo gefrustreerd is door de discriminatie die ze dagelijks meemaakt, dat ze in een dronken bui een student voor de metro duwt en vervolgens naar Turkije vlucht. Ze voelt geen berouw. 'Ellbogen is een stomp in de maag. Of beter gezegd, twee. Eén voor de misogyne Turkse gemeenschap. En één voor de huichelarij van onze o zo liberale samenleving.', schreef Süddeutsche Zeitung. Aydemir studeerde Duits en Amerikanistiek in Frankfurt. Ze schrijft o.a. voor de krant taz over popcultuur en Turkije. Ze zette ook het tweetalige webportaal taz.gazete op als reactie op de beknotting van de persvrijheid in Turkije.
(2017)Deel deze pagina:
Archief beschikbaar voor: Fatma Aydemir
-
Boek van mijn leven: Fatma Aydemir
Schrijvers vertellen over hun favoriete boek: het boek dat hen inspireert of raakt; het boek dat hun artistieke, morele of intellectuele kompas heeft gevormd. Kortom: het boek dat ze iedereen aanraden.
-
De woede van Europa - over de binnenste buitenstaanders van Europa
In Europa waart woede rond. Woede in vele gedaantes en met vele stemmen, maar misschien ook met een gemeenschappelijke bron. Onder leiding van auteur en cultuurhistoricus David Van Reybrouck schetsen en duiden schrijvers met diverse Europese steden als standplaats deze woede vanuit hun omgeving en perspectief.
Sommige Europeanen vinden dat ons continent zijn oorsprong verloochent en op weg is naar een culturele suïcide door zich open te stellen voor de cultuur van vreemdelingen. De ander vindt dat Europa juist gevangen zit in zijn koloniale reflexen en vooroordelen, en dat het tekortschiet in het omarmen van zijn nieuwe burgers. Een derde kan bij Europa nog slechts denken aan bemoeizucht en technocratie, ontdaan van passie, verbeelding en democratische vitaliteit.
Veelzijdig auteur en toneelschrijver David Van Reybrouck schreef spraakmakende boeken als Congo. Een geschiedenis en essays als Pleidooi voor populisme en Tegen verkiezingen. De debuutroman Ellebogen van Fatma Aydemir over escalerend geweld in de U-Bahn verdeelde onlangs critici en lezers in Duitsland. Grazyna Plebanek is afkomstig uit Warschau, leefde enkele jaren in Stockholm en woont sinds 2005 in Brussel, van waaruit ze werkt als journalist en schrijver van korte verhalen en romans. In Boekarest publiceerde kunsthistoricus, dichter en essayist Magda Cârneci tot 1989 onder een pseudoniem; inmiddels is ze onder meer hoofdredacteur van Revista ARTA.
Als contrapunt draagt Rodaan Al Galidi gedichten voor, maakt Gerda Dendooven illustraties en musiceren Stefka en Amer Shanati.
-
Fraternité! De vergeten waarde van wij-gevoel
Het verlangen naar een daadkrachtig wij-gevoel is overal ter wereld opnieuw een bron van sociale bewegingen. Het wij-gevoel voedt nieuwe, gepassioneerde emancipatie- en identiteitsgroepen. Evengoed veroorzaakt het wij-gevoel ook maatschappelijke fragmentatie en conflicten.
Broederschap, derde pilaar van democratisch streven uit de Franse Revolutie, is lang gezien als een minder ontvlambaar maatschappelijke waarde in vergelijking met Vrijheid en Gelijkheid. Maar de comeback van het daadkrachtige wij-gevoel gaat gepaard met veel polarisatie en conflict in samenlevingen.
Bas Heijne, P.C. Hooftprijs-winnaar voor zijn essayistisch oeuvre en prominent NRC-columnist, onderzocht samen met de Vlaamse cultuurhistoricus en schrijver David Van Reybrouck, de Turkse dichter en filosoof Efe Murad, de Duitse schrijver Fatma Aydemir en de Poolse romanschrijver en journalist Grazyna Plebanek waarom de kracht van het verlangen naar Broederschap is onderschat. Hij zocht met hun naar de hedendaagse woorden voor het verbindende wij-gevoel.
De gesprekken werden omlijst door voordracht van poetry slam-talent Sanam Sheriff (India), door live getekende illustraties van Gerda Dendooven (België) en door muzikale bijdragen van klassiek accordeonist Oleg Lysenko (Nederland) en van sopraan Elisabeth Sturtewagen (België)